آنان با بی رحمی تمام با قیچی جراحی انگشتان کودک بی دفاع 15 ساله افغان را قطع کردند تا از آن به عنوان افتخاری برای خود یاد کنند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان، اخیراً روزنامه رولینگ ستون تصاویر گروهی از نظامیان آمریکایی را منتشر کرده بود که پس از کشتار غیرنظامیان افغان با اجساد آنها به گونه تمسخر آمیز رفتار می کردند. این گزارشها به طور مستند حکایت از قتل و قطع اعضای بدن افراد ملکی(غیر نظامی) میکند.در این مقاله از کشتارهای بی رحمانه یک گروهی از نیروهای آمریکائی با نام «گروه کشتار» از زبان خود آنها نقل شده و یکی از این موارد را به شکل زیر شرح داده شده است:
بعد از آنکه یک تعداد از افسران بلوک 3تولی موسوم به برافو نیروهای امریکایی مصروف دیدار با یک بزرگ قومی بودند، دو سرباز آنها از سایرین کمی فاصله می گیرند و آرام آرام نزدیک یک مزرعه خشخاش در آن قریه می گردند، هدف این سربازان فقط شکار انسانها است. یکی از این سربازان در جریان تحقیقات چنین اعتراف کرد نظر همه ما این بود که وقتی کسی را شکار میکنید، باید ببینید که شاهدی در آنجا وجود نداشته باشد.
این دو سرباز، جرمی مورلاک و اندرو هولمز متوجه میشوند که یک دهقان بچه یگانه جنبنده ای بود که به چشم میخورد. بهترین موقع برای این سربازان مساعد بود چون کسی از عملکرد آنها واقف نمی شد، متاسفانه این بار نوبت شکار این دهقان بچه بی دفاع رسیده بود.
وی که فقط 15 سال داشت هنوز چهره معصوم و کودکانه اش عوض نشده بود. این دو سرباز فقط چند سال اندکی از وی بزرگتر بودند، مورلاک 21 سال و هولمز 19 سال دارد. نام این پسرک گل محمد دین بود.گل محمد دین هیچ چیزی در دستش نبود که میتوانست خطری محسوب شود و با جبین باز و چهره خندان به سوی سربازان نگاه می کرد. مورلاک میگوید گل محمد دین هیچ تهدیدی را متوجه ما نساخته بود.
در این موقع این دو سرباز عقب یک دیوار گلی پنهاد شده و بمب دستی را به جانب این پسرک که هنوز آرام بجایش ایستاده بود، پرتاب کردند و وی را از نزدیک تیرباران کردند.
محمد دین به زمین می افتد، کلاهش دور پرتاب شده و از سرش خون جاری میشود. آواز مهیب اسلحه دامان قریه خاموش و خوابیده را فرا می گیرد. این چنین صدای شلیک مرمی دیگر سربازان را به حالت آماده باش قرار میدهد، اما این بار سربازان واکنش نشان نمی دهند. وقتی سرتیم گروه کمک از آنها پرسید چه اتفاقی افتاده است، پاسخ دادند این پسر با بمب دستی بر ما حمله کرد و ناگزیر بر وی شلیک کردیم.
اما خیلی واضح است که هیچ حقیقتی را در ادعای این دو سرباز نمیتوان یافت. چگونه ممکن است که یک طالب با تنها یک بمب دستی بخواهد یک بلوک نیروهای خارجی را در روز روشن، چه رسد به اینکه در یک مزرعه باز بدون هیچ گونه محافظت از خودش، مورد حمله قرار دهد!
حتی تورن میچل که مسئول عمومی تیم کمک بود با شنیدن ادعای این دو سرباز تعجب کرد که این داستان احتمالاً غلط است. اما، میچل با وجود این که فکر می کرد شاید محمد دین هنوز زنده باشد، هیچ گونه کمک اولیه را به وی دستور نداد، برعکس امر کرد که مطمئن شوند که این پسرک مرده است و به همین دلیل سرباز دیگری دو مرمی دیگر را به بدنش شلیک کرد.
سربازان در حالی که جسد این پسرک را برای گرفتن عکس برهنه کرده بودند، در کنار جسد این کودک با خوشی تمام از عملکرد شان عکس های یادگاری گرفتند. از موهای سر این کودک مقتول محکم گرفته و لحظات خوشی شان را جشن گرفتند.
آنان با بی رحمی تمام با قیچی جراحی انگشتان این کودک را قطع کرد و برای تحفه برای هولمز به عنوان تجلیل از اولین قتل، داد. همکاران هولمز گفتند وی این انگشتان را می خواست خشک کند و برای همیشه نزد خود نگهدارد و به آن افتخار کند!!! این تصاویر که دل هر انسانی را به درد می آورد نشان دهنده چیست؟ آیا وجدانی در غرب بیدار مانده است که با دیدن این تصاویر بیدار شود؟!  تو خود حدیث مفصل بخوان از مجمل!